BN'er

Nét twaalf was ik toen ik naar de middelbare school ging. Van die hele tijd bleven een paar docenten me meer bij dan andere, zoals dat gaat.

Voor Nederlands kregen we een nieuwe docente, vers van de universiteit. Een beetje onwennig was ze de eerste lessen, toch deed ze het leuk. Leerlingen, kinderen nog, onderwijzen terwijl ze denken veel liever thuis 'vrij' te zijn dan op school te moeten zitten.

Rumoer verstomt

Gehaast bewegen de mensen zich voort, in hun auto, op de fiets, te voet.

Plotseling doemt een korte rouwstoet op. Een lijkwagen met vlaggen, voor de dode en diens begeleiders. De donkere, grote auto's erachter vervoeren de rouwenden. Een directe, plotselinge confrontatie met het eindige, met sterfelijkheid, met de dood.

De haast verdwijnt als sneeuw voor de zon, automobilisten eerbiedigen de rouwstoet door deze de ruimte te geven, afstand te houden en rustig en kalm te passeren.

Klonk de muziek uit de speakers net nog vrolijk en actief, nu klinkt deze plots bedeesd en bedachtzaam, zonder dat er iets aan veranderd is.

Het rumoer verstomt, hoofden worden stil. Een moment van bezinning, bewustzijn van het leven, denkend aan de altijd naderende dood. In gedachten even bij de mensen in de donkere auto's, bij de levenden, bij de dode. Geen idee wie ze zijn.

Even is de haast weg, even is er rust in het verkeer. Even later, we haasten ons weer verder, snel naar onze bestemming. Snel leven, of juist sneller op weg naar de dood? Alleen de dode weet het zeker, maar die zegt niets meer.

Koffie in de vriezer

Heel stellig was hij, mijn koffieleverancier. Eén soort gemalen, de ander als bonen. Of ik even wilde kiezen. Maar ik had mijn keuze toch al gemaakt? Twéé soorten, niet één…

Ik moet zo gekeken hebben als ik me op het moment voelde: totaal vertwijfeld.

Gelukkig deed de man snel een compromisvoorstel. Twee soorten gemalen mocht, mits ik één soort in de vriezer zou bewaren. Want gemalen koffie langer dan 14 dagen bewaren, nee, dat kan eigenlijk niet.

Ik ging akkoord en zag mezelf voor een nieuwe keuze gesteld: welke koffie nu het eerst proberen?

Eenmaal thuis volgde ik de aanwijzingen op. Vanmorgen kon ik een glimlach niet onderdrukken, brood zoekend en koffie vindend… Volgens mij heb ik een huisleverancier gevonden.

Rozen kweken

Rozen kweekte ze, samen met haar man. Hun stuk grond was smal, maar langer dan je kon zien. Achter de dijk hadden ze een tweede stuk grond. Allemaal rozen, voor de bloemenveiling in Aalsmeer, denk ik, dit schrijvende besef ik de vraag nooit te hebben gesteld.

De mooiste kranten…

...vind je in schoenpoetsdozen.

Besmeurd met zwarte, blauwe en rode poets, in luxere huishoudens ook soms met een witte veeg. Door de strepen heen en op een enkele nog niet besmeurde pagina lees je berichten van soms jaren geleden. 

Is de gewone krant de volgende dag al oud nieuws, schoenpoetskranten gaan lang, soms decennia mee. Vaak blijft na de vele jaren gebruik alleen de voorpagina redelijk leesbaar, daar waar je 'm oppakt wil je tenslotte geen vegen.

Ook dit gaat voorbij

Op een dag besloot de koning om zijn eerste minister een lesje te leren. Hij zei tegen hem: "Er moet een bepaalde ring bestaan die jij voor me moet zoeken. Ik wil hem hebben voor het Loofhuttenfeest, dus je hebt zes maanden om hem te vinden."

"Als hij bestaat, waar ook ter wereld Uwe Majesteit," antwoordde de minister, "zal ik hem vinden en hem u bezorgen. Maar wat maakt de ring zo bijzonder?"

"Hij heeft magische kracht," antwoordde de koning. "Als een gelukkig mens ernaar kijkt, wordt hij bedroefd, maar als een bedroefd iemand hem ziet wordt hij gelukkig."

Valencia